Turisticka organizacija Bar

visitbar.org

Dobro došli na zvanični sajt Turističke organizacije Opštine Bar

Kontakt

TURISTIČKA ORGANIZACIJA BAR

Obala 13.Jula, 85000 Bar
tel: +382 30 311 633
fax: +382 30 311 969
E-mail: [email protected]


Slika mjeseca

home_warp_logo
karta_opstinaPodručje Bara smješteno je u jugoistočnom dijelu Crne Gore na obali Jadranskog mora i zahvata površinu od 505 km2. Dužina morske obale iznosi 46 km, od čega su 9 km plaže, a dužinom od 65 km izlazi na Skadarsko jezero
Klima Bara određena je blizinom dvije velike vodene površine (Jadransko more i Skadarsko jezero) i planinskim masivom Rumije.
Odlikuje se dugim, toplim i sušnim ljetima, a blagim i kišovitim zimama. Maksimalne srednje mjesečne temperature u julu su
23,5°C, a minimalne u januaru 8,3°C. Kupališna sezona traje od sredine maja do sredine oktobra, kada temperatura vode dostiže i do 26°C.
Na području barske opštine živi oko 40000 stanovnika skoncentrihanih uglavnom u naseljima visokog stepena urbanizacije. Pošto su sela saobraćajno veoma pristupačna, radi se o izuzetno kultivisanom Primorsko-Jezerkom području. Ova sredina poznata je po multinacionalnoj i multikonfensionalnoj strukturi stanovništva sa izgrađenim standardima tolerancije u medju ljudskim odnosima. Dobra tradicija zajedničkog bitisanja na ovom prostoru, netipična za balkansko okruženje, nije bila pomućena ni brojnim državno političkim lomovima kroz istoriju.
Zanimljivo obilježje karakteristično za stanovništvo ovoga područja je da se mikrolokaliteti međusobno razlikuju što se posebno ispoljava kroz različita folklorna obilježja. Tako, na primjer, barsko područje, ima mnoštvo narodnih nošnji kakvim se teško mogu pohvaliti ostali krajevi Crne Gore. Možda bi se, upravo kroz definiciju ''Sklad ostvaren kroz različitosti '', u najkraćem moglo okarakterisati stanovništvo barske opštine.
bar_1571Bar je drevni grad. Malo je preciznih podataka o njegovim počecima.
Da je života na ovima prostorima bilo još u praistorijsko, ilirsko, grčko, rimsko doba potvrđuju arheološki nalazi značajnog obima i kvaliteta: ostatci neolitskog materijala pronađenog prilikom kopanja bunara u naselju Čeluga, neolitska sjekira iz Šušnja, Velja Mogila u šušnju, tumulusi u selu Ravanj, razne vaze crnofiguralnog stila itd.
Stara maslina na Mirovici predstavlja spomenik prirode koji svjedoči da je prije više od 2000 godina bilo organizovanih naselja na ovim prostorima.
Porijeklo njegovog imena različito se tumači. Grčki naziv mu je Antibareos, rimski Antibarum, slovensko ime Bar.
Živio je burnu i zanimljivu, “slavnu” i tragičnu istoriju, o čemu svjedoče česta smjenjivanja osvajača i vladara.
Početkom VII vijeka naseljavaju ga Sloveni. U IX vijeku bio je u rukama zetskih vladara koji su osnovali prvu slovensku državu. Prestonica kneza Vladimira bila je u Krajini (Ostros). U IX i X vijeku pripadao je vizantinskoj temi Dirahion - Prevalis.


555px-DUKLJA_iz_1050.godineGodine 1042. oslobađa ga zetski vladar Vojislav, porazivši u čuvenoj “Barskoj bitci” na padinama Rumije, golemu vizantijsku vojsku. Sin kneza Vojislava, Mihailo je 1077. godine ovdje krunisan za kralja, dobivši kraljevske oznake od pape. Njegov sin i nasljednik Bodin gospodari Barom (oko 1082. - 1101. godine). Upornim Bodinovim zalaganjem Barska biskupija 1089. godine dobija potvrdu nadbiskupije i tada Bar postaje crkveni centar Bodinove države.
Sredinom XI vijeka pripao je Duklji a poslije opet Vizantiji do 1183. godine kada je sa ostalom Zetom ušao u sastav države Nemanjića. Pod vlašću dinastije Nemanjića bio je do 1360. godine. Za to vrijeme doživljava svoj najveći procvat. Imao je gradsku autonomiju, Statut, grb, kovao je i svoj novac. Stevan Nemanja Prvovjenčani u biografiji svoga oca pominje “Slavni grad Bar” i to je prvi zapisani slovenski naziv grada.
Šezdesetih godina XIV vijeka, Bar prihvata vrhovnu vlast Balšića, čija je porodica stvarala samostalnu teritoriju u oblasti Skadra. Jelena, Đurađeva udovica i Balša III Bar smatraju svojom prijestonicom.
Početkom XV vijeka, počinju vremena ratova i oblasnih gospodara. Bar prelazi iz ruku u ruke: od 1404. godine Mlečana, od 1412. godine ponovo Balšića, od 1421. godine despota Stefana Lazarevića, a od 1427. godine despota Đurđa Brankovića - kada Bar ponovo biva prijestolnica Zete.
Već 1443. godine, Mlečani konačno osvajaju grad sa priobalnim krajevima, oduzevši ga od Stefana Vukčića Kosače, da bi ga Turci osvojili 1571. godine pod čijom vlašću ostaje 307 godina, sve do 1878. godine, kada grad oslobađaju Crnogorci. Prilikom oslobađanja, Bar je prilično porušen. Tada se dio stanovništva preselio uz samu obalu - Pristan, gdje je i nastao Novi grad početkom XX vijeka.
Ministarski savjet Knjaževine Crne Gore 1908. godine donio je odluku da se nova varoš čija je izgradnja upravo počinjala, nazove Bar.U Baru je u XII vijeku nastao čuveni “Ljetopis popa Dukljanina” ili “Barski rodoslov”, literarno-istorijski spis, najstariji dokument te vrste u kulturi Južnih Slovena. U njemu je izloženo narodno kazivanje i istorijske legende od dolaska Slovena do sredine XII vijeka, zadržavajući se najviše na prošlosti Zete.
maslinjaciOpština Bar raspolaže sa raznovrsnom florom i faunom. Tip vegetacije koji dominira u priobalnom dijelu Balu je makija. Sjevernije, prema planinskim masivima: Sutormana, Lisinja i Rumije nalaze se mješovite hrastovo - bukove šume. Makiju barskog primorja čine: hrast crnika, lovor, mirita, žukva, oleander, glog, trnjina, drača, kostrika, asparagus itd.
Citrusi (mandarina, pomorandža, limun), nar (šipak), maslina, vinova loza i smokva su karakteristične biljene kulture Bara. Turistički atraktivne su Stara maslina na Mirovici i Gingo bilboa u parku Dvorca kralja Nikole.Na teritoriji barske opštine žive razne vrste: riba, vodozemaca, ptica, sisara i atraktivni predstavnici beskičmenjaka. Najznačajniji dio Bara, po bogatoj ornitofauni je basen Skadarskog jezera. Skadarsko jezero naseljava oko 270 vrsta ptica, a posebno je značajan pelikan, kao malobrojna i rijetka ptica.
Atraktivni lokaliteti koji obiluju sa divljačima (zec, lisica, vuk, jazavac, divlja svinja) su Ostros, Lisinj, Sutorman, Rumija i Sozina.

3Veliko bogatstvo Bara čine flora i fauna mora. U priobalnom djelu živerazne vrste: školjki, puževa, bodljokožaca, glavonošaca, rakova- koji imaju kvalitetno i zdravo meso.
Barska opština je u ekološkom pogledu primjer zdrave sredine bez zagađivača i kao takva je vrlo atraktivna za razvoj raznih vrsta turizma.
Sveti_DjordjeSVETI ĐORĐE je bio srednjevjekovni zaštitnik grada Bara. Njemu je posvećena velika katedrala sagrađena u XII vijeku.

Legenda o crmničkom granatu boje crnog vina

Na lokalitetu sela Brijege u Crmnici, nalazi se skriveno od vremena i ljudskih pogleda, malo nalazište kristala boje vina - minerala granata. Granati su velićine zrna bibera, imaju 16 ravni (faseta) sa satelitom, svaki je isti i pripada grupi spesarini.
Po predanju, još u Starom vijeku u vrijeme berbe grožda, prvo istoćeno mlado vino nosila je djevica u vrču i prosipala ga u šumi u znak zahvalnosti boginje zemlje. Djevojku koja je nosila vrč čuvenog vina na glavi, zatekla je noć na putu ka odredištu. Ni mjesečina joj nije mogla osvijetliti put i djevojka je zalutala. Našavši se u nepoznatom predjelu, punom tamnih sjenki, djevojka se od straha sledila, vrč se razbio, a na mjestu prosutog vina utroba zemlje je iznjedrila granate boje crnog vina.
Dotadašnja tradicija je prekinuta a stvorena je nova, da se kao amajlija plodnosti dobrog roda grožda, sakupljaju kristali granata i čuvaju u prvom natočenom vrču mladog vina.

Legenda o vilama, vilinim parama i vilinoj pećini

slLegenda o vilama, vilinim parama i vilinoj pećini , vezana je za lokalitet Asprice, na padinama Sutormana, u kamenitoj, vodom i šumom bogatoj gori iznad Bara.
Vile su živjele posvuda po planinama, a njihovo pravo sjedište bila je jedna pećina, koja se po njima i zove Vilina pećina - vrlo nepristupačna, u stijeni ispod sutormanskog vrha Lonac (1004 m n/v). Po narodnom predanju nikada niko nije uspio ući u tu pećinu osim Iva Dragišića iz Limljana (u XIX. v.) Po njegovom kazivanju nasljednicima, ka­da se spustio u pećinu pomoću konopaca pričvršćenih za stabla, u prvom dijelu pećine nalazila se okrugla kamena klesana trpeza, kamene naćve i pribor za jelo, a u drugi dio pećine nije uspio niti smio ući jer su ga vile upozorile da to ne čini kako ne bi prokletstvo palo na cijelo selo.
Legenda kaže, a stanovništvo prepričava s koljena na koljeno da su lijepe i marljive vile rado pomagale osakaćenim, usamljenim i svim nesrećnim ljudima, završavajući noću poslove koje oni nisu uspijevali ili umjeli obaviti. Vile su ljudima davale savjete, korile ih i tješile, nadgledale mnogobrojne sutormanske izvore i studence, svetile se i jasnim znacima upozoravale nepoštene i neiskrene, drugovale sa čobanima i čuvale stoku.
Pripovjeda se da je jedne prilike, jedna vila, pri povratku od čovjeka koji je živio sam, a ona mu pomagala u pripremanju hrane, bila viđena od strane nekih mladih seljana, zbog čega su vile, koje po narodnom vjerovanju ne smiju biti viđene ljudskim okom, danju i među narodom, odlučile da napuste taj kraj i svoju pećinu.
Viđena vila tada je rekla: “Tako nam 365 sutormanskih izvora mi više ovdje mjesta nemamo!” Odlazeći vile su za sobom ostavile i svoju planinu i svoju pećinu.
Ipak, nisu htjele da ih narod tog kraja pamti po zlu nego po dobrom. Odlazeći, za sobom su bacale viline pare, ostavivši u amanet da svakoga ko bude prolazio tim putem a pronađe makar jednu vilinu paru, prati sreća u životu.
Nije lako uočiti i pronaći viline pare, a ni do sreće lako stići.
Pored neobičnog i nezaboravnog doživljaja, izazova da se pronađe po neka vilina para, izleta u istorijiu legendi, lokalitet na kojem se nalaze viline pare i vilina pećina je vrlo atraktivan, bogat brojnim vodotocima, bujicama i izvorima koji liječe, sa vazduhom čiju vrijednost obogaćuju očuvane bukove i hrastove šume na Sutormanu.

Legenda o Vladimiru i Kosari

krst-sv-vladimiraVladimirov krst čuva se u bratstvu Androvića kao najveća relikvija. Svake godine, na dan Sv. Trojice, krst se iznosi na vrh Rumije na mjesto gdje se, po predanju, nalazila crkva. U narodu postoji običaj da učesnici procesije ponesu sa sobom po jedan kamen, jer po predanju crkva će se sama obnoviti kada bude dovoljno kamenja. Učesnici procesije su pripadnici sve tri vjeroispovjesti.
Nakon rušenja crkve Sv. Marije pronađen je krst, koji se danas nalazi u posjedu bratstva Andrović. Krst je visine 45 cm, širine 38 cm, debljine 2,5 cm, napravljen je od drveta, a spolja okovan pozlaćenim listovima. Mjesto gdje se on čuva znaju dva najstarija člana porodice.
Krst je vezan za dukljanskog kneza Vladimira (980 - 1016. g.) čija se prestonica nalazila u Krajini (Ostrosu). U ratu sa makedonskim carem Samuilom 997. g, knez Vladimir je zarobljen i odveden u tamnicu u Prespi. U lijepog dukljanskog kneza zaljubila se ćerka cara Samuila, Teodora (Kosara), koji joj se učini “slađi od meda i sađa” i kaza ocu da će skočiti u jezero ako je ne uda za Vladimira. Ubrzo su se vjenčali i živjeli u dvorcu, nedaleko od manastira Prečista krajinska na Skadarskom jezeru.
Nakon smrti, cara Samuila nasleđuje Vladislav, koji ubrzo poziva kneza Vladimira da ga posjeti u Prespu i kao znak da mu se ništa neće dogoditi, šalje mu zlatni krst. Znajući da je Vladislav prevrtljiv, knez Vladimir zatraži da mu pošalje drveni krst, jer “na njemu je Spasitelj razapet”. Vladislav uputi tri monaha sa drvenim krstom, ali čim je Vladimir došao u Prespu, bio je ubijen na vratima crkve. U trenutku pogubljenja imao je drveni krst u rukama, sa kojim je i sahranjen u Prespi.
Vladimirova žena Kosara je njegovo tijelo pre­nijela u manastir “Prečista krajinska”, zamo­našila se i poslije smrti po svojoj želji je sahranjena pokraj Kneza. Knez Vladimir je proglašen za sveca.

vladimir-i-kosara

Montenegro INFO

državni kod : ME (MNE)
kontinent: Europe
glavni grad : Podgorica
valuta: EURO €
član EU: ne
NATO član: ne
GSM: 900/1800
naponska mreža: 220V/50Hz
VIZA: Za Crnu Goru nije potrebna viza.

Bar INFO

GPS: 42º06'N 019º06' E
površina:505 km2
nadmorska visina: 4m-1593m
broj stanovnika: >40000
marina: 1050 vezova
dužina obale: morska 46km
                          jezerska 65km
mt pozivni broj +382
mt pozivni broj za Bar 030
(primjer +38230xxxxxx)

MRCC barradio (9833)
VHF ch16, ch24
VHF DSC ch70
MF 2182KHz
MF DSC 2187.5KHz

POVEZANOST
Aerodromi
Putnicima koji u Crnu Goru stižu avionom, na raspolaganju su dva međunarodna aerodroma, u Podgorici i Tivtu.
Aerodrom Golubovci - Podgorica udaljen 41km od Bara.
Aerodrom Tivat je udaljen 58 km od Bara.

Brodske linije
Feriboti redovno saobraćaju na linijama:
Bar-Bari-Bar,
Bar- Ankona-Bar.

Željeznicki saobraćaj
Saobraćaj se odvija na kolosjeku normalne širine. Glavni željeznički pravci su Bar-Podgorica-Beogard-Subotica sa krakom Podgorica-Nikšić.

Drumski saobraćaj
Ukupna dužina puteva u Crnoj Gori iznosi 5.174 km. Dva najvažnija putna pravca u Crnoj Gori su Jadranska magistrala od Igala do Ulcinja (duz obale) i magistralni pravac: Petrovac na moru - Podgorica - Kolašin - Bijelo Polje - granica Srbije (povezuje sjever i jug Republike).
Izgradnjom tunela Sozina povezanost sa sjeverom je izuzetno poboljšana.